Clary Mastenbroek (Hilversum 1947)

“Het is mijn grootste schrikbeeld om roemloos ten onder te gaan.” Deze uitspraak is te vinden in het boek dertig jaar realisten. Uitgekomen in 1992 ter gelegenheid van het dertig jarig bestaan van Galerie Mokum. Sinds het verstrijken der jaren hoeft Clary, die inmiddels in Ierland woont, zich wat betreft dat roemloos ten onder te gaan geen zorgen te maken. Haar schilderijen hebben steeds meer zeggingskracht gekregen. Het zijn de compositie, verfgebruik, de magische voorstelling die steeds kijkers en kopers weten te boeien.

In 1968 zette zij haar eerste schreden in Galerie Mokum. Daar leerden kunstliefhebbers haar werk kennen. Bij haar eerste tentoonstelling was de belangstelling voor haar werk zo groot dat men twee maanden voor de inrichting al vroeg het werk op voorhand te mogen zien. Voor de opening nog maar had plaats gevonden was het werk al uitverkocht. En het is niet bij deze ene keer gebleven. Clary noemt zichzelf een magisch realist, schelpen, schedels, skeletten, vissen, paarden, zijn veelvuldig door haar verbeeld. Naast de vergankelijkheid zijn er ook andere symbolen terug te vinden in haar schilderijen. Daarin neemt de vrouw een heel belangrijke plaats in. Vrouwen hebben volgens de kunstenaar nu eenmaal een interessant lijf dat past bij haar symboliek. Ook na het overlijden van haar echtgenoot, de kunstenaar Wout Muller, is Clary in Ierland blijven wonen. Zij heeft samen met hun dochter Tamara (eveneens een zeer geslaagd kunstenaar) meerdere tentoonstellingen over het werk van Wout georganiseerd in o.a. Het Jan van der Togt Museum te Amstelveen en De Buitenplaats te Eelde.

Zij schreef een boek over hun fascinerende Ierse tuin, die inmiddels een bezienswaardigheid is geworden en een grote belangstelling geniet. Steeds meer tuin – en kunstliefhebbers weten het paradijselijke Fairbrook te vinden. Zie de website www.fairbrook-house.com

clary-mastenbroek_01