Dick Pieters (Zierikzee 1941)

Dick Pieters is dol op water. Zwemmen en zeilen zijn bezigheden die hem intens gelukkig maken. De sfeer die hij ’s avonds op en in het water aantreft is, ervaart hij als betoverend. Zo’n een schemerachtig wereldje met vreemd oplichtend water en rode en groene boordlichten. Hij trekt er graag in zijn eentje op uit. Naar de duinen of het bos. Het opperste gevoel van geluk overkomt hem het best wanneer hij alleen is. Geen wonder dat zijn tekeningen van het duingebied op Walcheren zo wonderschoon zijn. Dick Pieters houdt van werken. Maar dan wel in een totale serene rust. Op de deur van zijn atelier hangt een bord: niet storen. Daaronder hangt dan nog een bord: dit betekent ook; niet storen!. Werken met mensen om hem heen is onmogelijk. Ook een blik werpen in zijn atelier behoort tot de taboes. Stel dat iemand zijn atelier zou zien, dan verbreekt diegene de sfeer.

Zijn schilderijen deelt hij altijd in partijen in. Afhankelijk van zijn stemming kiest hij een overeenkomstig paneel. De techniek, gehanteerd door de kunstenaar uit Zeeuws Vlaanderen, vergt heel veel tijd. Als regel, afhankelijk van het formaat, wordt er een tot twee jaar aan een paneel gewerkt. Punt voor punt, streepje voor streepje. Ondanks dat langzame tempo is hij in staat om de sfeer en stemming zoals vooraf bedacht vast te houden. Het idee en thema blijven ongewijzigd. Soms kijkt hij een heel jaar uit naar het moment dat hij met een bepaalde kleur mag beginnen. Laat de lezer echter niet denken dat de kunstenaar moet “afzien”. Geenszins! Zijn plezier in het schilderen is tot op de dag van vandaag nog altijd even groot.

Bron:
Dertig jaar realisten (1992), Eindredactie: janna van zon (ISBN 90-71403-02-5)
Literatuur:
Dick Pieters In detail, eindredactie Emily Ansenk (ISBN 90-78607-01-7)
Nederlandse Realisten na 1950, eindredactie Wim Pijbes (ISBN 090-400-9560-4)